سال نو مبارک

اینجا رسمه که هر کسی اول سال برای خودش یه لیست از کارهایی که می خواد تو اون سال انجام بده رو تهیه می کنه و سعی می کنه در طول سال یکی یکی انجامشون بده. من هم یه لیست تهیه کردم. امیدوارم که به بقیه ی لیست های بایگانی شده اضافه نشه! 

قبل کریسمس هم تو رادیو حرف این بود که سعی کنید این کریسمس کینه ها رو دور بریزید و همدیگه رو ببخشید. مردم هم زنگ می زدن و می گفتن که آره مثلا من بعد بیست سال پدرم رو بخشیدم و اینا. من هم سعی کردم دو نفر آدمی رو که هنوز نتونستم ببخشمشون رو ببخشم. اما نمی دونم که باید بهشون بگم که اونا رو بخشیدم ؟ البته اونها نمی دونن که من ازشون کینه دارم و هنوز نبخشیدمشون! حالا اگر من بیام مثلا برای طرف یه نامه بنویسم که برو وجدانت آسوده باشه من تو رو بخشیدم ممکنه بهم بخنده. نه؟! 

البته تا زمانی هم که بهشون نگم نمی تونم مطمئن باشم که بخشیدمشون. یکیشون رو شاید بتونم ببخشم حتی اگر بهش نگم. اما دومی رو نمی دونم...نمی خوام ببخشمش انگار! چند وقت پیشها از یکی شنیدم که پا درد بدی گرفته و با عصا راه می ره و مادرش هم مریضی لاعلاجی گرفته. اما خب من که نفرینش نکرده بودم که حالا دلم خنک بشه. حتی اگر بمیره هم نمی تونه اون تاثیر منفی ای که تو زندگی من گذاشته رو از بین ببره. واسه همین هنوز نبخشیدمش. دلم می خواد یه کارت با امضای ناشناس براش بفرستم و بگم ای روح خبیث من تو رو بخشیدم اما نمی دونم که کافیه یا نه! از گفتن کلمه ی > متنفرم< همیشه بدم میومده. چون این کلمه خیلی بار منفی داره. واسه همین درست نیست که این کینه رو همراه خودم داشته باشم. برای سلامتیم خوب نیست. امیدوارم روزی انرژی لازم رو برای بخشیدنش به دست بیارم. 

پی نوشت: نفر اول رو همین الان بخشیدم. برای دومیش به کمک احتیاج دارم! انرژی بفرستید!